Asset Publisher Asset Publisher

Obszary natura 2000

Celem działania europejskiej sieci obszarów chronionych Natura 2000 jest powstrzymanie wymierania zagrożonych roślin i zwierząt oraz ochrona różnorodności biologicznej na terenie Europy. Do wdrożenia sieci zobowiązane są wszystkie kraje Wspólnoty.

Sieć Natura 2000 tworzą dwa typy obszarów:

  • obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO), wyznaczone do ochrony populacji dziko występujących ptaków,
  • specjalne obszary ochrony siedlisk (SOO), chroniące siedliska przyrodnicze i gatunki roślin i  zwierząt.

Podstawą wyznaczania obszarów Natury 2000 są kryteria naukowe.

Obszary Natura 2000 stanowią 40 proc. gruntów w zarządzie Lasów Państwowych, zajmują ponad 2,8 mln ha

Na terenie kraju obecnie są wyznaczone 144 obszary specjalnej ochrony ptaków (OSO) i 823 obszary ochrony siedlisk (SOO), w tym 364 obszary mające znaczenie dla Wspólnoty. Pokrywają one prawie 20 proc. powierzchni kraju.

Większość obszarów naturowych powstała na terenach leśnych. Stanowią one 40 proc. gruntów w zarządzie PGL LP, zajmują ponad 2,8 mln ha.

Przeczytaj więcej o sieci Natura 2000.

W zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Choszczno znajdują się:

Specjalne obszary ochrony siedlisk mające znaczenie dla Wspólnoty Europejskiej OZW (SOO):

  • PLH 320004  Dolina Iny koło Recza

Obszar o powierzchni 4471,8 ha. Obszar tworzy malowniczy krajobraz wysoczyzny morenowej poprzecinanej dolinami rzek, wąwozami i jarami. Tu znajdziemy najgłębsze i najbardziej aktywne hydrologicznie torfowiska źródliskowe i najbardziej rozległe na Pomorzu Zachodnim złoża torfu. Na obrzeżach dolin rosną natomiast gatunki ciepłolubne i związane z siedliskami napiaskowymi.

  • PLH 320006 Dolina Płoni i Jezioro Miedwie

Obszar o powierzchni 20755,9 ha. Obszar zróżnicowany na dwie jednostki o odmiennej genezie, budowie geomorfologicznej i strukturze siedlisk:
„Źródliskowa dolina Płoni" – mająca charakter przełomowy głęboka dolina, przecinająca pasmo moreny czołowej marginalnej. Na zboczach i wąwozach dominują zbiorowiska lasów liściastych, głównie grądy środkowoeuropejskie, lasy mieszane i kwaśne buczyny.
„Basen Pra- Miedwia" – obejmuje obszar doliny Płoni i Krzekny w obrębie tzw. plejstoceńskiego zastoiska wodnego oraz moreny.
 

Obszary specjalne ochrony ptaków (OSO):

  • PLB 320005 Jezioro Miedwie i okolice

Obszar o powierzchni 16511,0ha. Obszar obejmujący w północnej części  duże mezotroficzne jezioro Miedwie, położone  na zachód od niego małe jezioro Żelewko i większe jezioro Będgoszcz, rzekę Płonię Kanał Płoński oraz w części południowo- wschodniej jezioro Płoń. Jezioro Miedwie jest najniżej położonym spośród jezior Polski. Wymienione zbiorniki otoczone są ekstensywnie uprawianymi łąkami oraz na południowym- zachodzie węglanowymi torfowiskami.

  • PLB 320008 Ostoja Ińska

Obszar o powierzchni 87711,0 ha. Obszar typowy dla krajobrazu postglacjalnego Pojezierza Ińskiego. Cechy charakterystyczne ostoi to pofalowany teren, silnie rozczłonkowane lasy, liczne bagna i małe zbiorniki wodne. Bogatej morfologii odpowiada mozaikowe użytkowanie terenu.

  • PLB 320016 Lasy Puszczy nad Drawą.

Obszar o powierzchni 190279,10 ha. Obszar obejmuje większą cześć dużego kompleksu leśnego na równinie sandrowej, położonej w środkowym i dolnym biegu rzeki Drawy. W lasach dominują bory sosnowe z domieszką brzozy, dębu i topoli. W miejscach gdzie teren jest pofalowany, wzgórza osiągają wysokość do 220 metrów. Najcenniejszym przyrodniczo obszarem jest centralna część ostoi, położona w widłach rzek: Drawy i Płocicznej.  Są tu liczne jeziora (największym z nich jest jezioro Ostrowieckie - 370 ha.) W rzeźbie terenu odznaczają się meandry obu rzek obramowane wysokimi skarpami.


Asset Publisher Asset Publisher

Back

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

1. Rzeźba terenu

Rzeźba terenu Nadleśnictwa jest bardzo urozmaicona. Przeważającą część tworzy wysoczyzna morenowa, charakteryzująca się głównie krajobrazem falistym równin morenowych, za wyjątkiem bardziej pagórkowatego fragmentu południowego (leśnictwo Płotno). Natomiast wschodnia część Nadleśnictwa położona jest na obszarze pagórkowatym pochodzenia pojeziornego. Przez leśnictwa Płotno, Wężnik i Recz biegnie łukowato wał morenowy ze wzniesieniami od 50 do 120 m n.p.m., poprzecinany gęstą siecią wąskich rynien i zabagnionych pradolin starych tarasów rzecznych.

2. Budowa geologiczna

Wśród utworów geologicznych dominują lodowcowe piaski i gliny zawałowe. W dolinach rzek Płonia, Mała Ina i Ina oraz w licznych zagłębieniach bezodpływowych, a także nad brzegami jezior występują torfy, gleby murszowate i czarne ziemie. Zachodnią część Nadleśnictwa charakteryzują iły, mułki i piaski pochodzenia zastoiskowego. W południowej części leśnictwa Mogilica i w zachodnim fragmencie leśnictwa Ziemomyśl żyzne siedliska tworzą płaty gliny moreny dennej. W dolinie nad rzeką Iną od Recza do Piasecznika znajdują się piaski rzeczne starych tarasów rzecznych, poprzeplatane wyspowo piaskami wodnolodowcowymi. W środkowej części leśnictwa Wężnik i na zachód od Recza wzdłuż drogi asfaltowej występują wodnolodowcowe piaski sandrowe.

3. Szata roślinna i świat zwierzęcy

Z budową geologiczną ściśle związane są szata roślinna i świat zwierzęcy, tworzące razem całą gamę przeróżnych ekosystemów. Dla nas, leśników, najważniejsze to ekosystemy leśne i związane z nimi ekosystemy łąk śródleśnych i stref ekotonowych (specyficzne partie drzewostanów, znajdujące się na przejściu pomiędzy lasem i krajobrazem otwartym lub na przejściu pomiędzy różnymi drzewostanami we wnętrzu kompleksów leśnych). Ta ścisła zależność biocenozy leśnej i biotopu oraz znaczna ich różnorodność spowodowały, że wydzielono kilkanaście typów siedliskowych lasu.

Z glebami żyznymi łączą się siedliska lasowe o bogatej szacie roślinnej. Siedliska borowe są uboższe i skład biocenozy jest tu skromniejszy, ale i zupełnie odmienny, przez co na równi  ciekawy i fascynujący. Na wszystkich siedliskach borowych dominują drzewostany z panującą sosną. Również na siedliskach lasowych świeżych zdecydowanie przeważają drzewostany sosnowe, ale poważny udział mają tu  też  drzewostany z panującym dębem, bukiem i jodłą.

Szata roślinna ekosystemu leśnego to nie tylko drzewa. Krzewy i rośliny runa to ważne jego elementy składowe. Spośród nich na naszym terenie występuje kilkadziesiąt gatunków podlegających ochronie gatunkowej. Najciekawsze to pełnik europejski (Trolius europeas),  obrazki plamiste  (Arum maculatum)), oraz storczyk szerokolistny (Orchis latifolia).

Stanowiska występowania tych roślin chroni się u nas czynnie, a więc nie prowadzi się tu prac gospodarczych, mogących je zniszczyć. Chronione są także najokazalsze  egzemplarze drzew w ramach pomników przyrody, a całe ich zgrupowania w ramach zespołów przyrodniczo-krajobrazowych.

Świat zwierzęcy lasów jest równie bogaty, jak roślinny. Gromada ssaków reprezentowana jest przez podstawowe gatunki łowne: łosia, jelenia, sarnę, dzika, daniela, zająca, lisa, jenota, borsuka, kunę, norkę, tchórza i piżmaka. Z ciekawszych zwierząt chronionych odnotowano występowanie łasicy, gronostaja,   podkowca dużego, mroczków, a z częściowo chronionych – bobra i wydrę. Ptaki reprezentowane są przez wiele gatunków rzadkich i zagrożonych: bielika, bociana czarnego, błotniaki, krogulca, kobuza, derkacza, płomykówkę, pójdźkę, puszczyka, dudka, świergotka drzewnego, muchołówkę małą, białoszyją i żałobną, wilgę.

Z gromady gadów występują u nas jaszczurka zwinka i żyworodna, padalec oraz węże: żmija zygzakowata, zaskroniec. Z płazów występują m.in. traszki, rzekotka, grzebiuszki, ropuchy paskówki, a z owadów m.in. jelonek rogacz, paź królowej i żeglarz oraz biegacze.